تهران - در عصر حاضر، روابط عمومی بسیاری از سازمانها با پدیده “پرخوری خبری” دست و پنجه نرم میکند؛ رویکردی که در آن، حجم انبوهی از پیامهای سطحی، هیجانمحور و فاقد عمق تحلیلی، جایگزین محتوای مفید و هدفمند شده است. این وضعیت، که از آن به عنوان “بیماری” روابط عمومی یاد میشود، پیامدهای جدی برای اعتبار و اثربخشی سازمانها به همراه دارد.
نظریه “تبخیر هیجانی” به خوبی این چالش را تبیین میکند. بر اساس این نظریه، پیامهایی که صرفاً بر هیجان، کلیشه و سطحینگری تکیه دارند، فاقد پایداری بوده و به سرعت در ذهن مخاطب از بین میروند. “پرخوری خبری” در واقع، بستری ایدهآل برای این پدیده است؛ چرا که انتشار حجم بالای پیامهای بیکیفیت، باعث میشود مخاطب در اقیانوسی از اطلاعات غرق شده و نتواند پیامهای واقعی و مهم را از پیامهای زائد تمایز دهد. این سردرگمی منجر به کاهش اعتبار سازمان، بیاعتمادی مخاطب و در نهایت، “تبخیر” شدن موثرترین پیامها در این هیاهو میشود.
در مقابل این رویکرد، مفهوم “مفیدخوری” قرار دارد. “مفیدخوری” در روابط عمومی به معنای انتخاب آگاهانه، هدفمند و تمرکز بر تولید و انتشار پیامهایی است که دارای عمق، ارزش افزوده، پشتوانه تحلیلی و ارتباط با نیازها و ارزشهای پایدار مخاطب باشند. این رویکرد، درست نقطهی مقابل پیامهای هیجانمحور و سطحی است و به عنوان “سلامت” روابط عمومی تلقی میشود.
پیامهایی که بر پایه “مفیدخوری” تولید میشوند، به دلیل برخورداری از محتوای عمیق و هدفمندی، نه تنها “تبخیر” نمیشوند، بلکه در ذهن مخاطب ماندگار شده، اعتماد او را جلب کرده و به اثربخشی و سلامت ارتباطی سازمان کمک شایانی میکنند. بنابراین، روابط عمومیها باید از “پرخوری خبری” فاصله گرفته و با اتخاذ رویکرد “مفیدخوری”، بر تولید محتوای ارزشمند و هدفمند تمرکز کنند تا از افتادن در دام “تبخیر هیجانی” جلوگیری کرده و اعتبار و تاثیرگذاری خود را تضمین نمایند.
0 دیدگاه