به گزارش زمر نیوز، به دنبال مباحثات عمیق پیرامون الگوهای رفتاری، «بهزاد تیمورپور»، نظریهپرداز فرهنگی و اجتماعی ، نظریه «تکامل چندوجهی ترکیب ساختار و انعطاف» را با هدف ارائه راهکاری برای چالشهای مدرن زندگی ارائه کرد. این نظریه، که به سرعت مورد توجه قرار گرفته، دوگانگی بنیادین انسانها به عنوان «انسان دایرهای» و «انسان مستطیلی» را مورد تحلیل قرار میدهد و کمال را در ادغام این دو میداند.
جوهر نظریه: فراتر از دایره و مستطیل
نظریه تیمورپور بر این فرض استوار است که موفقیت در زندگی، در انتخاب بین نظم محض (مستطیل) و انعطاف محض (دایره) نیست، بلکه در “مرکزیت تعادل” (The Fulcrum Point) نهفته است.
انسان مستطیلی (ساختار): نماد نظم، تعهد و اجرای گامبهگام پروژهها است، اما با خطر رکود مواجه است.
انسان دایرهای (سیالیت): نماد سازگاری، ارتباطات گسترده و نوآوری است، اما با خطر پراکندگی انرژی همراه است.
نظریهپرداز تأکید میکند که فرد باید آگاهانه تشخیص دهد که در هر لحظه (چه در بحران و چه در اجرای پروژه)، کدام بُعد را فعال کند.
هدف نهایی: ابرشکل (Hyper-Form)
هدف نهایی این نظریه، دستیابی به یک “ابرشکل” سیال است؛ حالتی که در آن فرد هم منظم است و هم فراگیر. این یکپارچگی هوش ساختاری و هوش سیال، کلید هدایت موفقیتآمیز زندگی در دنیای متغیر امروز قلمداد میشود.
این نظریه با تأکید بر تکامل آگاهانه، چارچوبی نو برای توسعه فردی ارائه داده است.
0 دیدگاه