سوژه روز ورزش جهان قهرمانی بی‌سابقه بایر لورکوزن در بوندسلیگا است. یکی از ۵ لیگ معتبر دنیای فوتبال در یکی از کشورهای صاحب فوتبال که از پرافتخارترین‌های دنیاست.
این قهرمانی با یک رکورد عجیب و غریب بدون شکست حاصل شد. آن هم در فاصله ۵ هفته به پایان فصل و باقی ماندن ۱۵ امتیاز، معمولاً در لیگ‌های حتی درجه ۳ جهان نیز رقابت بر سر قهرمانی تا هفته‌های آخر ادامه دارد و فاصله تیم قهرمان با تیم دوم گاه کمتر از امتیازات یک مسابقه است. این فاصله عجیب و غریب به اندازه کافی تحسین برانگیز هست اما وقتی بدانیم این فاصله با بایرن مونیخ اتفاق افتاده ارزش کار لورکوزن بیشتر می‌شود. بایرن مونیخ که با ۱۱ قهرمانی متوالی در سال‌های اخیر رکورد دنیای فوتبال را به نام خود سند زد.
حالا این وسط داستان‌های دیگری هم هست، مثل تغییر نام خیابان منتهی به ورزشگاه آرنا ساعتی بعد از این قهرمانی به نام ژابی آلونسو اسپانیایی که این افتخار بزرگ را برای لورکوزن رقم زد. یا بدشانسی هری کین که بعد از عمری جام نگرفتن به تیمی آمد که در تمام دنیا احتمال قهرمانی‌اش بیشتر از همه بود، اما طفلک باز هم قهرمان نشد!
اینها همه سوژه‌های ورزش جهان در صبح امروز است که هر رسانه از زاویه‌ای به آن نگاه می‌کند اما از آنجایی که ما همیشه با همه جای دنیا تفاوت داریم سوژه فوتبال ما این نیست! همه اینها توطئه ای برای لاپوشانی اصل داستان است!
اینجا هم ما یک حاشیه داریم و یک متن، حاشیه ما خاطرات تلخی است که از نام لورکوزن در فوتبال ما نقش بسته و حتی ستاره بزرگی مثل سردار آزمون هم نتوانست طلسم بدشگونی این تیم برای فوتبالیست‌های ایرانی را بشکند. هر چقدر لورکوزن برای ستاره‌های ملی‌پوش ما نامی تداعی گر ناکامی است، برای مربیان ما و البته مدیران شگون و نان و آب دارد و هنوز بعد از دو سه دهه از اسم این تیم استفاده می‌کنند!
اما این حاشیه بود، متن داستان آنجاست که باشگاه لورکوزن در تمام طول این فصل برخلاف اصول حرفه‌ای حتی یک بار هم اشاره به قهرمانی‌های متوالی بایرن مونیخ نکرد و این توالی در قهرمانی را زیر سوال نبرد! باشگاه لورکوزن آنقدر نابینا بود که دست‌های پشت پرده در قهرمانی‌های مداوم مونیخی‌ها را ندید! آنها اشتباهات جهت‌دار داوری به نفع بایرن مونیخ را در این سال‌ها ندیدند و از همه بدتر اینکه حتی یک بار هم در مجموعه لورکوزن کسی پیدا نشد بگوید: «نمی‌خواهند ما جام بگیریم!»
اما برای تکمیل این پازل رفتار غیرحرفه‌ای‌تر بایرن مونیخ را ببینید، آنها که بعد ۱۱ سال قهرمانی را از دست داده‌اند و به جای اینکه برای طرفداران خود روشنگری کنند و در بیانیه‌های متوالی بنویسند که چه دست‌هایی در کار بود تا نوار شایستگی این تیم در قهرمانی پاره شود، در یک اقدام عجیب و غریب قهرمانی حریف را تبریک گفتند!
اصلاً انگار نه انگار که بیانیه نویسی حرمت دارد! اگر این کاره نیستید چرا دست از سر فوتبال برنمی‌دارید؟ مگر بیانیه برای تبریک و قبول کردن لیاقت و شایستگی رقیب است؟ خجالت هم چیز خوبیست!